Άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα εκτός απο AIDS,HIV

Όλοι ξέρουμε ότι η λήψη προστατευτικών μέτρων σε οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη είναι πολύ σημαντική. Παρόλα αυτά, πολλοί νέοι παρακάμπτουν την προφύλαξη στη διάρκεια των προκαταρκτικών πραξέων τους,θεωρώντας πως ο κίνδυνος είναι μικρός. Αντίθετα με όσα πιστεύουν πολλοί, το στοματικό σεξ χωρίς προστασία ελλοχεύει κινδύνους. Στην πραγματικότητα, τα ΣΜΝ* που μεταδίδονται μέσω του στοματικού σεξ δεν είναι βλαβερά μόνο για τη δική σου σεξουαλική υγεία αλλά απειλούν και την υγεία του συντρόφου σου. 

Με βάση το CDC (Center for Disease Control and Prevention), περισσότερο από το 85% των σεξουαλικά ενεργών ενηλίκων από 18 έως 44 ετών έχουν κάνει στοματικό σεξ κάποια στιγμή στη ζωή τους. 

Παρόλο που η πιθανότητα να κολλήσεις έναν παθογόνο οργανισμό με σοβαρά επακόλουθα, όπως ο HIV, είναι πολύ μικρότερη μέσω του στοματικού σεξ, παραμένει υπαρκτή. 

1.Χλαμύδια.Πρόκειται για μία βακτηριακή μόλυνση που μπορεί να μεταδοθεί με κάθε μορφή σεξουαλικής πράξης, καθώς και από τη μολυσμένη μητέρα στο μωρό κατά τον φυσιολογικό τοκετό. Μπορεί να μην προκαλέσουν καθόλου συμπτώματα. Τα πιθανά συμπτώματα στις γυναίκες είναι, ασυνήθιστες κολπικές εκκρίσεις,αίσθημα πόνου ή καψίματος στην ουρήθρα, σταγόνες αίματος εκτός περιόδου,πόνος χαμηλά στην κοιλιά ή στη μέση, ναυτία, πυρετός Στους άνδρες, αίσθημα επώδυνου καψίματος στην ουρήθρα,γαλακτώδες υγρό από το πέος, πόνος ή διόγκωση των όρχεων,ερυθρότητα και πρήξιμο γύρο από το πέος. Οι πιθανές επιπλοκές της λοίμωξης από χλαμύδια είναι, τράχωμα οφθαλμών και τύφλωση στο μωρό μολύνσεις του ουροποιογεννητικού συστήματος στον άντρα καθώς και τραχηλίτιδα, ενδομητρίτιδα ή σαλπιγγίτιδα στη γυναίκα με κίνδυνο υπογονιμότητας. Στο 30% των γυναικών προκαλούνται φλεγμονώδεις ασθένειες της πυέλου που, αν δεν θεραπευθούν, μπορεί να οδηγήσουν σε στειρότητα. Μπορούν να προκαλέσουν στειρότητα και στον άνδρα λόγω του ότι μειώνουν την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων. 

2.Γονόρροια.Προκαλέιται από ένα βακτηρίδιο που όπως και στην περίπτωση των χλαμυδίων, η λοίμωξη από αυτό πολλές φορές δεν προκαλεί συμπτώματα. Μεταδίδεται με όλες τις μορφές σεξουαλικής πράξης και προκαλεί λοίμωξη στα γεννητικά όργανα τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών. Με βάση το CDC, αποτελεί ένα από τα συχνότερα ΣΜΝ σε σεξουαλικώς ενεργά ενήλικες ηλικίας 15-24 ετών.  Τα πιθανά συμπτώματα που προκαλεί στις γυναίκες είναι,κολπικές εκκρίσεις,κάψιμο και πόνο κατά την ούρηση,συχνουρία,πονόλαιμο πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή,οξύ πόνο στο κάτω μέρος της κοιλιάς ή και πυρετό (στην περίπτωση που επεκταθεί στις σάλπιγγες και το στομάχι)Στους άνδρες,πόνο και τσούξιμο κατά την ούρηση,συχνοουρία,πυώδεις εκκρίσεις από την ουρήθρα,ερεθισμός ή κοκκίνισμα στο άνοιγμα της ουρήθρας,ευαισθησία ή οίδημα στους όρχεις,πονόλαιμος (γονοκοκκική φαρυγγίτιδα)Οι πιθανές επιπλοκές στις γυναίκες είναι, σαλπιγγίτιδα, που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα σύλληψης ή εξωμήτριο,κύηση,φλεγμονώδη νόσο της πυέλου, στειρότητα,επώδυνη σεξουαλική επαφή (δυσπαρεύνια)Στους άνδρες,τραυματισμός ή στένωση της ουρήθρας,συγκέντρωση πύου στην ουρήθρα,προβλήματα στην ούρηση,μόλυνση της ουρήθρας,νεφρική ανεπάρκεια,επιπλοκές που μπορεί να εμφανιστούν και στα 2 φύλα αν δεν θεραπευτούν έγκαιρα,χρόνιος πόνος στις αρθρώσεις,μόλυνση καρδιακής βαλβίδας,μηνιγγίτιδα 

3.Σύφιλη.Πρόκειται για μια βακτηριακή λοίμωξη που μπορεί να οδηγήσει σε πολύ σοβαρά επακόλουθα αν δεν θεραπευτεί εγκαίρως.Χάρη στη δυνατότητα αντιμετώπισής της με αντιβιοτικά δεν αποτελεί πλέον συνήθη πάθηση σε σύγκριση με τα χλαμύδια και τη γονόρροια, ωστόσο ο κίνδυνος παραμένει.Η σύφιλη ξεκινάει με μία ανώδυνη πληγή στα γεννητικά όργανα, το ορθό έντερο ή το στόμα, αναλόγως με τον τρόπο μετάδοσης, και εξελίσσεται σε στάδια. Έχει τρία ενεργά στάδια και ένα ανενεργό στάδιο που ονομάζεται λανθάνουσα σύφιλη.Τα συμπτώματα ποικίλλουν σε κάθε στάδιο. Στο πρώτο στάδιο εμφανίζονται ανώδυνες πληγές στο σημείο όπου το βακτήριο εισχώρησε στο σώμα, 10 ημέρες έως 6 εβδομάδες από την έκθεση στο μικρόβιο.Το δεύτερο στάδιο αρχίζει από μία εβδομάδα έως 6 μήνες μετά το πρώτο. Μπορεί να εκδηλωθεί ένα κόκκινο εξάνθημα σε οποιαδήποτε επιφάνεια του σώματος, συνήθως αρχικά στον κορμό και στη συνέχεια σε όλο το σώμα. Μπορεί επίσης να έχετε συμπτώματα γρίπης. Λανθάνουσα σύφιλη.Αν ο ασθενής δεν ακολουθήσει κάποια θεραπεία η ασθένεια περνάει στη λανθάνουσα φάση, όπου παύουν να υπάρχουν συμπτώματα. Αυτό το στάδιο μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια.Τρίτο στάδιο.Σε αυτή τη φάση τα βακτήρια έχουν εξαπλωθεί σ’ όλο το σώμα και μπορεί να προσβάλουν τα οστά, την καρδιά, τον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη.

4. Έρπης.Υπάρχουν δύο τύποι του ιού HSV που μπορούν να προκαλέσουν έρπητα στο στόμά και τα γεννητικά όργανα. Ο HSV-2 μπορεί να μεταφέρεται μέσω των εκκρίσεων του στόματος ή των γεννητικών οργάνων. Ο HSV-1 μπορεί να εξαπλωθεί από το στόμα στα γεννητικά όργανα κατά τη διάρκεια της στοματογεννητικής επαφής.Ο έρπης είναι πιθανό να μεταδοθεί από την επαφή με το δέρμα ατόμου που νοσεί και έχει ορατές πληγές, φουσκάλες, ή ένα εξάνθημα. Ωστόσο, ο ιός μπορεί να μεταδοθεί ακόμα και όταν δεν υπάρχουν ορατές αλλοιώσεις ή συμπτώματα. Τα συστηματικά συμπτώματα είναι,μειωμένη όρεξη,πυρετός,πόνοι μυών.Τα τοπικά συμπτώματα περιλαμβάνουν την εμφάνιση επίπονων φουσκαλών που είναι γεμάτες με υγρό.Βρίσκονται συνήθως,στις γυναίκες:στα εξωτερικά κολπικά χείλη (χείλη του αιδοίου), στον κόλπο,στον τράχηλο της μήτρας, γύρω από τον πρωκτό και στους μηρούς ή τους γλουτούς Στους άντρες: στο πέος,στο όσχεο,γύρω από τον πρωκτό, στους μηρούς ή τους γλουτούς.Και στα δύο φύλα: στη γλώσσα,το στόμα,τα χείλη και σε άλλα μέρη του σώματος.Προτού να εμφανιστούν οι φουσκάλες,μπορεί να υπάρχει η αίσθηση καψίματος ή κνησμού στο σημείο που θα εμφανιστούν οι φουσκάλες.Όταν οι φουσκάλες ανοίξουν, αφήνουν έλκη που είναι επίπονα.Αυτά σχηματίζουν μια » κρούστα» και τελικά θεραπεύονται σε 1-2 εβδομάδες. Άλλα συμπτώματα που μπορούν να εμφανιστούν περιλαμβάνουν: Πρησμένους και ευαίσθητους λεμφαδένες στη βουβωνική χώρα,επίπονη ούρηση,κολπικές εκκρίσεις.Μια υποτροπή μπορεί να εμφανιστεί εβδομάδες ή μήνες μετά το πρώτο. Είναι σχεδόν πάντα λιγότερο σοβαρή και πιο σύντομη από την πρώτη εμφάνιση της νόσου. Ο ιός μπορεί να παραμείνει αδρανής  για μιαμεγάλη περίοδο του χρόνου στα κύτταρα του ασθενούς. Η μόλυνση μπορεί να επανενεργοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή.   *ΣΜΝ= σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα  

Πηγή:http://mortakis.hpvinfocenter.gr/4-seksoualikws-metadidomena-nosimata-pou-borei-na-kolliseis-apo-to-stomatiko-seks/

Aντιλήψεις της θρησκείας για την έκτρωση

Ο άνθρωπος είναι για την Εκκλησία ολόκληρος και πλήρης «εξ' άκρας συλλήψεως», από την στιγμή που συλληφθεί στο σώμα της μητέρας.
Από την αρχή η Εκκλησία τοποθετείται κριτικά απέναντι στην πράξη του γύρω της κόσμου ως προς τα βρέφη.

Με τη διαμόρφωση της κανονικής πράξης της Εκκλησίας η εμβρυοκτονία, συνεχιζόμενο έγκλημα του μη χριστιανικού κόσμου, λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη. Ο Μ. Βασίλειος χαρακτηρίζει για πρώτη φορά σε κανόνα της Εκκλησίας την φθορά του εμβρύου ως φόνο.
Η εμβρυοκτονία δεν καταδικάζεται ορθόδοξα για λόγους ηθικής ή τιμωρείται ως νομική παράβαση, αλλά νοείται ως αμαρτία, αστοχία, δηλαδή του ανθρώπου, που εμποδίζει ή και ματαιώνει την πορεία του προς τη Θέωση, αφού έμπρακτα αρνείται να συνεργαστεί στο δημιουργικό έργο του Θεού.

ΑΠΟ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
Έκτρωση είναι η αυτόματη ή η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης, πριν την 24η εβδομάδα, όταν δηλαδή το έμβρυο δεν είναι ακόμη βιώσιμο ή είναι μικρότερο των 500 γρ.
O όρος έκτρωση περιλαμβάνει τόσο την αυτόματη διακοπή της εγκυμοσύνης, την κατά το κοινώς λεγόμενο «αποβολή», όσο και την άμβλωση ή τεχνητή ή προκλητή έκτρωση, που είναι η διακοπή της εγκυμοσύνης που γίνεται από γυναικολόγο πριν το έμβρυο καταστεί βιώσιμο, με τη συναίνεση και αίτηση της εγκύου.
ίδιος ο όρκος του Ιπποκράτη, που δίνουν όλοι οι Έλληνες γιατροί, αναφέρει πως «δε θα δώσω σε κανένα φάρμακο θανάσιμο, ούτε τέτοια συμβουλή, ούτε σε γυναίκα θα δώσω εκτρωτικό φάρμακο» . («Ου δώσω δε ουδενί φάρμακον θανάσιμον, ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω»).

ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ – ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
Όταν μιλάμε για εκκλησιαστική άποψη δεν εννοούμε τη γνώμη που έχουν για το θέμα των εκτρώσεων μερικοί αρχιερείς ή έστω όλοι, αλλά η διδασκαλία της Εκκλησίας, της αλήθειας που κήρυξε ο Ιησούς Χριστός.
Η Εκκλησία αντιμετωπίζουσα το θέμα και λαμβάνοντας υπόψη τα αναπάντεχα υψηλά ποσοστά φυγοτεκνίας και ολιγοτεκνίας, δεν αναγνωρίζει σε κανένα το δικαίωμα να αφαιρεί ζωή, γεγονός που πηγάζει από την αγάπη που δίδαξε ο Χριστός και που διέπει κάθε πτυχή της χριστιανικής πίστης. O μόνος που χαρίζει τη ζωή και μπορεί να αποφασίζει για το θάνατο είναι ο ίδιος ο Θεός. Γι αυτό και η μητρότητα είναι μια ευλογία ώστε η κλήση του Δημιουργού Θεού στους ανθρώπους: «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» να γίνει πραγματικότητα.

Για την τεκνοποιία γίνεται επανειλημμένως λόγος στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη. O Ιησούς Χριστός με τον ερχομό του έδωσε το πλήρες νόημά της, αφήνοντας πνευματικούς απογόνους, αυξάνοντας δηλαδή το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.

Η άμβλωση, επομένως, είναι ενέργεια που ευθέως έρχεται σε αντίθεση με την κλήση του Θεού για τεκνοποιία. Γι’ αυτό και η χριστιανική κοινότητα θεωρούσε και θεωρεί την πράξη αυτή ως εγκληματική γιατί κατά την ευαγγελική ηθική κάθε ανθρώπινη ζωή είναι ιερή και απαραβίαστη.
«Oυ φονεύσεις» μας επιτάσσει η έβδομη εντολή. Είναι το σημείο που τα πορίσματα της σύγχρονης ιατρικής, ανθρωπολογίας, βιοχημείας και βιολογίας συμφωνούν με τη διδαχή της Εκκλησίας ότι η έκτρωση είναι φόνος.

Είναι πραγματικά ΦΡΙΚΤΟ, αλλά αξίζει να το αναλύσουμε , μήπως και βγει κάτι καλό για τα χιλιάδες υποψήφια θύματα, αλλά και για τις χιλιάδες υποψήφιες «Μήδειες». Ένας τρόπος για να γίνει μία έκτρωση, είναι να κομματιάσει ο «γιατρός» ζωντανό το παιδί , μέσα στην κοιλιά της «μητέρας» του με ένα τροχισμένο γυριστό μαχαίρι!!!
Πηγη:https://www.vimaorthodoxias.gr/peri-zois/ektrosi-einai-fonos/
Πηγή:https://www.impantokratoros.gr/3E8EDBCC.el.aspx

Eπίκτητη ανοσολογική ανεπάρκεια

To σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας είναι νόσος του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος που προκαλείται από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας Η νόσος παρεμβαίνει στο ανοσοποιητικό σύστημα και παρεμποδίζει τη λειτουργία του, κάνοντας τα άτομα με AIDS περισσότερο πιθανά να αποκτήσουν λοιμώξεις, όπως ευκαιριακές λοιμώξεις και όγκους που συνήθως δεν προσβάλουν τα άτομα με λειτουργικά ανοσοποιητικά συστήματα. Αυτή η ευπάθεια χειροτερεύει με την εξέλιξη της νόσου.

Ο HIV μεταδίδεται πρωταρχικά με τη σεξουαλική επαφή, όπως με το πρωκτικό, κολπικό ή στοματικό σεξ, τη μετάγγιση αίματος, τις μολυσμένε υποδερμικές βελόνες, και από τη μητέρα στο παιδί κατά την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και τον θηλασμό.Ορισμένα σωματικά υγρά όπως το σάλιο, τα δάκρυα, τα ούρα και ο ιδρώτας δεν μεταδίδουν τον HIV εκτός εάν περιέχουν μικροποσότητες αίματος.Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί επίσης από επαφή ενος βλεννογόνου με ένα σωματικό υγρό που περιέχει τον ιό, όπως αίμα, σπέρμα, κολπικά υγρά, προσπερματικά υγρά ή γάλα θηλασμού ενός μολυσμένου ατόμου.

Η προφύλαξη από την HIV λοίμωξη, πρωταρχικά μέσω του ασφαλούς σεξ και των προγραμμάτων ανταλλαγής συρίγγων και βελονών, αποτελεί στρατηγική κλειδί για τον έλεγχο της νόσου. Δεν υπάρχει θεραπεία ίασης ή προληπτικό εμβόλιο. Παρόλα αυτά η αντιρετροϊκή θεραπεία μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου και να οδηγήσει σε ένα προσδόκιμο ζωής κοντά στο φυσιολογικό. Παρότι η θεραπεία αυτή μειώνει τον κίνδυνο θανάτου και επιπλοκών από τη νόσο, τα φάρμακα αυτά είναι υψηλού κόστους και σχετίζονται με παρενέργειες οφειλόμενες αποκλειστικά σε αυτά

πηγη βικιπαιδεια

Τι είναι ο ιός ΗΙV?

Ο ιός του AIDS είναι ένας ρετροϊός: έχει δηλαδή γενετικό υλικό το RNA, το οποίο με τη δράση ενός ενζύμου που λέγεται αντίστροφη μεταγραφάση μετατρέπεται σε DNA για να ενσωματωθεί στο γονιδίωμα του ανθρώπου.Το χαρακτηριστικό του ιού HIV είναι το πολύ υψηλό ποσοστό μετάλλαξής του, ο γρήγορος ρυθμός αναπαραγωγής του και το τεράστιο μέγεθος του πληθυσμού του. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε δεδομένη στιγμή, ένας άνθρωπος που έχει μολυνθεί με τον ιό HIV μεταφέρει δεκάδες εκατομμύρια λοιμογόνων παραγόντων του HIV με εκατομμύρια διαφορετικών τυχαίων μεταλλάξεών του. Η πολύ μεγάλη ικανότητα μετάλλαξης του HIV οφείλεται στο γεγονός ότι η αντίστροφη μεταγραφάση που μετατρέπει το RNA του ιού σε κυτταρικό DNA, είναι πολύ επιρρεπής στα λάθη κατά την αντιγραφή της, ξεφεύγουν δηλαδή αντιγραφικά λάθη όταν προστίθενται τα νουκλεοτίδια στη σειρά για να γίνει το DNA και προκύπτουν οι μεταλλάξεις.

Όταν κάποιος μολύνεται με τον HIV, γίνεται "HIV οροθετικός" και θα είναι για πάντα HIV οροθετικός. Με την πάροδο του χρόνου, η HIV νόσος μολύνει και εξοντώνει τα λευκά αιμοσφαίρια που λέγονται CD4+ λεμφοκύτταρα (ή "CD4+ Τ κύτταρα") και μπορεί να αφήσουν το σώμα ανίκανο να καταπολεμήσει κάποιες μολύνσεις και καρκινογενέσεις. Με την έγκαιρη και σωστή αντιρετροϊκή θεραπεία (ART), το σώμα μπορεί να παραμένει υγιές και να αντιμετωπίζει τις περισσότερες λοιμώξεις. Ένα υγιές άτομο έχει συνήθως από 600 έως 1200 CD4+ λεμφοκύτταρα. Όταν τα CD4+ λεμφοκύτταρα πέσουν κάτω από 200 ανά χιλιοστό του λίτρου στο αίμα, το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου αποδυναμώνεται σοβαρά και φτάνει στο στάδιο του AIDS, ακόμα και αν δεν έχει αρρωστήσει από άλλες μολύνσεις.ο AIDS παίρνει καιρό για να αναπτυχθεί από την στιγμή που το άτομο μολυνθεί με HIV, συνήθως 2 έως 10 χρόνια ή και περισσότερο. Κάποιοι λίγοι άνθρωποι, περίπου το 5%, που έχουν μολυνθεί με τον ιό HIV δεν χρειάζεται να λάβουν αντιρετροϊκά φάρμακα και ούτε αναπτύσσουν ποτέ AIDS, επειδή για κάποιο άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο μπορούν να ελέγχουν την καταστροφική δράση του HIV μόνο με τη βοήθεια του ανοσοποιητικού τους συστήματος. Αυτά τα HIV οροθετικά άτομα κατατάσσονται στην κατηγορία των λεγόμενων non-progressors.
                                                                   TI EINAI TO AIDS
AIDS σημαίνει Acquired Immune Deficiency Syndrome δηλαδή Σύνδρομο της Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας και προκαλείται από τον ιό της Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας (HIV)
 Ο ιός HIV προκαλεί AIDS μολύνοντας και σκοτώνοντας έναν τύπο κυττάρων που ονομάζονται helper T cells, που είναι απαραίτητα για τη σωστή ανοσολογική απόκριση σε μολυσματικούς παράγοντες. Η αργή αλλά συνεχής απώλεια αυτών των κυττάρων αφήνει το σώμα αδύναμο να αμυνθεί ενάντια σε έναν μακρύ κατάλογο βακτηρίων και ιών, και είναι η μόλυνση με αυτούς τους ευκαιριακούς παράγοντες που σκοτώνει τελικά τον ασθενή. Ένα άτομο με AIDS έχει ένα ανοσοποιητικό σύστημα τόσο αποδυναμωμένο από τη δράση του HIV, που συνήθως αρρωσταίνει από μία ή περισσότερες ευκαιριακές λοιμώξεις, όπως πνευμονία (PCP) ή Σάρκωμα Καπόζι (KS), Σύνδρομο Απίσχνασης (απώλεια βάρους), βλάβες στη μνήμη, ή καρκίνους. Αν κάποιο άτομο με HIV διαγνωσθεί με κάποιες από αυτές τις ευκαιριακές λοιμώξεις τότε λέμε ότι ανέπτυξε AIDS.
Το AIDS παίρνει καιρό για να αναπτυχθεί από την στιγμή που το άτομο μολυνθεί με HIV, συνήθως 2 έως 10 χρόνια ή και περισσότερο. Κάποιοι λίγοι άνθρωποι, περίπου το 5%, που έχουν μολυνθεί με τον ιό HIV δεν χρειάζεται να λάβουν αντιρετροϊκά φάρμακα και ούτε αναπτύσσουν ποτέ AIDS, επειδή για κάποιο άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο μπορούν να ελέγχουν την καταστροφική δράση του HIV μόνο με τη βοήθεια του ανοσοποιητικού τους συστήματος. Αυτά τα HIV οροθετικά άτομα κατατάσσονται στην κατηγορία των λεγόμενων non-progressors.
Όταν ένα άτομο διαγνωσθεί με AIDS, τότε θεωρείται ότι αυτό το άτομo έχει AIDS, ακόμα και αν τα CD4+ λεμφοκύτταρα του ανέβουν και πάλι ή αναρρώσει από την ασθένεια που καθόρισε ότι έχει AIDS. Χωρίς θεραπεία, τα άτομα με AIDS συνήθως πεθαίνουν μετά από περίπου 3 χρόνια.
                                                                     ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Μερικοί άνθρωποι (περίπου το 87%) που μολύνονται με HIV παρουσιάζουν πολύ έντονα συμπτώματα, ενώ άλλοι δεν αισθάνονται απολύτως τίποτα. Όσοι έχουν συμπτώματα συνήθως εμφανίζουν πυρετό, κούραση ή αλλεργία. Άλλα συνηθισμένα συμπτώματα είναι: πονοκέφαλος, πρησμένοι αδένες και πονόλαιμος. Αυτά τα συμπτώματα εκδηλώνονται 2-4 εβδομάδες μετά την μόλυνση. Αυτή η περίοδος λέγεται πρωτολοίμωξη ή οξεία HIV λοίμωξη. Τα συμπτώματα της πρωτολοίμωξης μπορεί επίσης να είναι παρόμοια με άλλων σεξουαλικών μεταδιδόμενων νοσημάτων, όπως η λοιμώδης μονοπυρήνωση ή η ηπατίτιδα, που μεταδίδονται ευκολότερα. Επίσης το άγχος, ο φόβος και η ανασφάλεια μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα σε κάποιους ανθρώπους, ακόμα και αν δεν έχουν τίποτα
                   ΠΩΣ ΚΟΛΑΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ (ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΕΤAI ΑΠΟ) HIV;
Ο HIV μεταδίδεται από ένα οροθετικό άτομο κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, όταν συγκεκριμένα υγρά του σώματός του που περιέχουν HIV μπουν απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος ενός άλλου ατόμου μέσω μιας βλεννογόνου μεμβράνης (π.χ. το εσωτερικό του ορθού και του κόλπου, το άνοιγμα του πέους και του στόματος) ή μέσω ενός κατεστραμμένου ιστού ή με μια σύριγγα ή από την μητέρα προς το έμβρυο.

Τα σωματικά υγρά ενός οροθετικού ατόμου που περιέχουν HIV σε ικανή ποσότητα για να επιτευχθεί μετάδοση του ιού, είναι:
Αίμα (συμπεριλαμβανομένου του αίματος περιόδου)
Σπέρμα και προσπερματικά υγρά
Κολπικά υγρά
Πρωκτικά υγρά
Μητρικό γάλα
Για να μεταδοθεί ο HIV πρέπει:
να είναι παρόν σε ικανή ποσότητα σε κάποιο από αυτά τα υγρά
να εισχωρήσει μέσα στο σώμα
Οι σεξουαλικές συμπεριφορές που μπορούν να μεταδώσουν τον HIV είναι:
Κολπικό σεξ (πέος μέσα σε αιδοίο)
Πρωκτικό σεξ (πέος μέσα σε πρωκτό)
Στοματικό σεξ (στόμα σε πέος ή αιδοίο)
Άλλοι τρόποι μετάδοσης του HIV είναι:
Κοινή χρήση συριγγών όταν λαμβάνεται δόση ναρκωτικών ουσιών
Μη επαγγελματικό τατουάζ και τρύπημα αυτιών κλπ.
Τυχαίες διατρήσεις με σύριγγες
Μεταγγίσεις μολυσμένου αίματος
Τοκετός
Θηλασμός
                                                    O HIV METAΔΙΔΕΤΑΙ ΜΕ
Τα ποσοστά κινδύνου μετάδοσης του HIV δεν είναι απόλυτα. Ο κίνδυνος μετάδοσης εξαρτάται από τον τύπο έκθεσης αλλά και από παράγοντες όπως οι ακόλουθοι:
Μολυσματικότητα: Υψηλό ιϊκό φορτίο αυξάνει τον κίνδυνο. Για κάθε log μείωσης του ιϊκού φορτίου, ο κίνδυνος μόλυνσης μειώνεται 2,5 φορές.
Γεννητικά, στοματικά έλκη, ΣΜΝ ή αιμορραγίες αυξάνουν τον κίνδυνο σεξουαλικής έκθεσης
Τα τυχαία τρυπήματα από βελόνα με νωπό αίμα, το βαθύ τρύπημα ή η ενδοφλέβια ένεση αυξάνουν τον κίνδυνο μετάδοσης του HIV
Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι:
Οι περισσότεροι άνθρωποι με HIV δεν δείχνουν άρρωστοι
Πολλοί άνθρωποι με HIV δεν έχουν κάνει test και δεν γνωρίζουν ότι έχουν μολυνθεί
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο ιός HIV ΔΕΝ μεταδίδεται με:
Σάλιο, δάκρυα, ιδρώτα, κόπρανα ή ούρα
Αγκαλιά
Φιλί
Μασάζ
Χειραψία
Τσιμπήματα εντόμων
Συγκατοίκηση με κάποιον οροθετικό
Κοινή χρήση τουαλέτας ή ντους