Νεανικές αναζητήσεις

Πρόκειται για το απόσταγμα του νεανικού μας προβληματισμού που κατατίθεται στο τμήμα Α1 του Λυκείου Κονταριώτισσας,κατά τη διάρκεια του μαθήματος "Ερευνητικές & Δημιουργικές εργασίες" κατά τη σχολική χρονιά 2018-2019.Το μάθημα γίνεται υπό την καθοδήγηση του χημικού του σχολείου μας Γρηγόρη Καλόμοιρου.

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2019

Πυλώνες της Δημιουργίας

Οι Πυλώνες της Δημιουργίας στο Νεφέλωμα του Αετού.

Ο όρος Πυλώνες της Δημιουργίας (Pillars of Creation) αναφέρεται σε μια φωτογραφία που λήφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ. Απεικονίζει διαστρικά αέρια και σκόνη στο Νεφέλωμα του Αετού, τα οποία έχουν τη μορφή προβοσκίδας ελέφαντα.^[1] Η φωτογραφία λήφθηκε την 1η Απριλίου του 1995 και είναι μια από τις δέκα καλύτερες φωτογραφίες από το Χαμπλ, σύμφωνα με το Space.com.^[2] Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τους αστρονόμους Τζεφ Χέστερ και Πολ Σκόουεν του Πανεπιστημίου της Αριζόνα.

Οι Πυλώνες της Δημιουργίας δεν υπάρχουν πια. Το 2007, αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι καταστράφηκαν από το εκρηκτικό κύμα ενός υπερκαινοφανή αστέρα πριν από περίπου 6.000 χρόνια.^[3] Λόγω της πεπερασμένης ταχύτητας του φωτός, αυτή τη στιγμή από τη Γη μπορεί να παρατηρηθεί η προσέγγιση του εκρητικού κύματος στους Πυλώνες. Για να γίνει ορατή η πλήρης καταστροφή τους, θα χρειαστεί τουλάχιστον μια χιλιετία.^[3]

Οι Πυλώνες της Δημιουργίας αποτελούνταν από κρύο μοριακό υδρογόνο και σκόνη, τα οποία διαβρώνονταν από την φωτοεξάτμιση που προκαλούσε η υπεριώδης ακτινοβολίαπου προερχόταν από κοντινά θερμά αστέρια. Ο αριστερός πυλώνας είχε μήκος τεσσάρων ετών φωτός.^[4] Οι προεξοχές των πυλώνων που μοιάζουν με δάχτυλα είχαν μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό του Ηλιακού μας συστήματος.

Η φωτογραφία αποτελείται από 32 διαφορετικές εικόνες^[5] οι οποίες έχουν τραβηχτεί από τέσσερις διαφορετικές κάμερες του Χαμπλ.^[6] Το γεγονός ότι στην πάνω δεξιά γωνία της φωτογραφίας λείπει ένα μέρος, οφείλεται στο διαφορετικό τύπο της κάμερας η οποία είναι υπεύθυνη για την περιοχή εκείνη. Συγκεκριμένα, η κάμερα αυτή παρατηρεί μια μεγεθυμένη εκδοχή της συγκεκριμένης περιοχής, επομένως για την τελική εικόνα χρειάστηκε να γίνει σμίκρυνση των φωτογραφιών, με αποτέλεσμα να μην καλύπτουν πλήρως το άνω δεξιό κομμάτι.^[7] Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με το φως που εκπέμπεται από τα διαφορετικά χημικά στοιχεία από τα οποία αποτελείται το νεφέλωμα. Κάθε στοιχείο εμφανίζεται με διαφορετικό χρώμα στην τελική εικόνα: πράσινο για το υδρογόνο, κόκκινο για το απλά ιονισμένο θείο, και μπλε για το διπλά ιονισμένο οξυγόνο.^[8]

Curiosity

Τo Curiosity (στα αγγλικά σημαίνει περιέργεια) είναι ένα ρομποτικό όχημα (ρόβερ) το οποίο εξερευνά τον κρατήρα Γκέιλ στον Άρη, ως μέρος της αποστολής της ΝΑΣΑ Mars Science Laboratory mission (MSL). Το όχημα εκτοξεύθηκε τις 26 Νοεμβρίου 2011 τις 10:02 EST από το ακρωτήριο και προσεδαφίστηκε στήν περιοχή Αιολίς Πάλους, στο κρατήρα Γκέιλ, τις 6 Αυγούστου 2012
Το ρομπότ προσγειώθηκε περίπου 2,4 χιλιόμετρα μακριά από το προκαθορισμένο σημείο, σε μια περιοχή που ονομάστηκε Μπράντμπερι Λάντινγκ,μετά από ταξίδι απόστασης 563 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Οι στόχοι του ρομπότ είναι να ερευνήσει το κλίμα και τη γεωλογία του Άρη, να διαπιστώσει εάν το σημείο το οποίο είχε επιλεγεί στον κρατήρα Γκέιλ προσέφερε ποτέ ευνοϊκές περιβαλλοντολογικές συνθήκες για την ύπαρξη μικροβιακής ζωής, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του νερού και έρευνες για τον αν ο πλανήτης έχει ευνοϊκές συνθήκες για μελλοντική εξερεύνηση από τους ανθρώπους.

Το Curiosity έχει μέγεθος μικρού αυτοκινήτου, με βάρος 899 κιλά,3 μέτρα μήκος, 2,7 μέτρα πλάτος και 2,2 μέτρα ύψος. Το ρομπότ φέρει επιστημονικό εξοπλισμό με τον οποίο μπορεί να αναλύσει τη χημική σύσταση δειγμάτων που λαμβάνει. Τα όργανα αυτά είναι το φασματόμετρομάζας για την ταυτοποίηση χημικών στοιχείων, ο αέριος χρωματογράφος για τη χημική ανάλυση πετρωμάτων, καθώς και το φασματόμετρο λέιζερ για τη μέτρηση ελαφρών στοιχείων που σχετίζονται με τη ζωή, όπως ο άνθρακας, το οξυγόνο και το άζωτο.
Πηγή : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Curiosity

Σήμερα, σιγά-σιγά εξανεμίζονται οι πιθανότητες ότι είναι ακόμη «ζωντανό» το ρόβερ Opportunity, το οποίο έχει να δώσει σημεία ζωής στον Άρη από τις 10 Ιουνίου 2018, όταν είχε υπάρξει η τελευταία επικοινωνία του με τη Γη.

Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) έχει κάνει έως τώρα περισσότερες από 600 προσπάθειες επικοινωνίας, αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση εκ μέρους του ρόβερ, που βρίσκεται εδώ και 15 χρόνια στον «κόκκινο» πλανήτη. Η NASA ανακοίνωσε ότι οι μηχανικοί του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια ξεκίνησαν να μεταδίδουν μια τελείως νέα σειρά εντολών στο ρόβερ, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρουν να το «ξυπνήσουν».
Πηγή : http://www.kathimerini.gr/1006826/article/epikairothta/episthmh/akarpes-oi-600-prospa8eies-ths-nasa-na-epikoinwnhsei-me-to-rover-opportunity-ston-arh

Απέτυχε και η τελευταία προσπάθεια της NASA να επικοινωνήσει με το ρόβερ Opportunity στον Άρη, το οποίο παραμένει σιωπηλό από πέρυσι τον Ιούνιο όταν επλήγη από μία ισχυρή αμμοθύελλα. Μετά από αυτό η Διαστημική Υπηρεσία ανακοίνωσε ότι θεωρεί και επίσημα πως η αποστολή του έχει λάβει τέλος.
Μετά το «θάνατο» του Opportunity, στον Άρη έχει μείνει πλέον μόνο ένα λειτουργικό ρόβερ, το Curiosity της NASA. Το 2021 – αν όλα πάνε καλά – θα προστεθούν ένα ακόμη αμερικανικό ρόβερ και το ευρωπαϊκό «Ρόζαλιντ Φράνκλιν». Πρόσφατα στον Άρη έφθασε και το στατικό ρομποτικό εργαστήριο InSight που θα κάνει σεισμικές έρευνες.
Πηγή: https://www.in.gr/2019/02/14/tech/nekro-kirykse-rover-opportunity-nasa/

Βόγιατζερ 2

Ο Βόγιατζερ 2 (Voyager 2, Ταξιδιώτης 2) είναι μία μη επανδρωμένη διαπλανητική διαστημοσυσκευή, που εκτοξεύτηκε στις 20 Αυγούστου 1977, στο πλαίσιο του Προγράμματος Βόγιατζερ για την εξερεύνηση των εξωτερικών πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.

Είναι πανομοιότυπος με τον Βόγιατζερ 1, που εκτοξεύτηκε λίγες μέρες αργότερα. Τα δυο σκάφη επισκέφτηκαν τον Δία και τον Κρόνο με διαφορά λίγων μηνών. Ο δίδυμός του πραγματοποίησε ένα κοντινό πέρασμα από τον δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα και στη συνέχεια συνέχισε σε πορεία που τον οδηγούσε έξω από το ηλιακό σύστημα, όμως ο Βόγιατζερ 2 ακολούθησε διαφορετική τροχιά που του επέτρεψε να μείνει στην εκλειπτική κι έτσι να συνεχίσει το ταξίδι του στο ηλιακό σύστημα, εξερευνώντας για πρώτη φορά τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα.

Το Βόγιατζερ 2 θεωρείται η πιο επιτυχημένη διαστημοσυσκευή έως τώρα· επισκέφθηκε τέσσερις πλανήτες, δύο από τους οποίους εξερευνήθηκαν για πρώτη -και τελευταία μέχρι σήμερα- φορά, και πολλούς από τους δορυφόρους τους, μελετώντας τους με μια πληθώρα οργάνων και επεκτείνοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό τις γνώσεις μας για την περιοχή αυτή του ηλιακού μας συστήματος. Ανακάλυψε δακτυλίους, δορυφόρους, ηφαιστειότητα σε παγωμένα φεγγάρια, κι έναν πιθανό υπόγειο ωκεανό στην Ευρώπη, δορυφόρο του Δία. Οι αντιλήψεις για το σχηματισμό, τη δομή και τη δυναμική του ηλιακού συστήματος άλλαξαν ριζικά μετά από το ταξίδι του, που εκμεταλλεύτηκε μια σπάνια γεωμετρική διάταξη των εξωτερικών πλανητών που συμβαίνει κάθε 176 χρόνια και δίνει τη δυνατότητα ενός γρήγορου ταξιδιού από τον ένα στον άλλο με τη χρήση βαρυτικής προώθησης.

Σε απόσταση 120 α.μ. (1,8×10¹⁰ χλμ.) από τον Ήλιο και κινούμενο με ταχύτητα 55.230 χλμ/ώρα, το Βόγιατζερ 2 είναι η τέταρτη διαστημοσυσκευή που ανέπτυξε την απαιτούμενη ταχύτητα διαφυγής για να εγκαταλείψει το ηλιακό σύστημα.Στις 5 Νοεμβρίου 2018 το σκάφος εγκατέλειψε την ηλιόσφαιρα και έγινε το δεύτερο ανθρώπινο κατασκεύασμα που εισήλθε σε διαστρικό χώρο, παρέχοντας τις πρώτες άμεσες μετρήσεις της πυκνότητας και της θερμοκρασίας του διαστρικού πλάσματος.

Βόγιατζερ 1

To Βόγιατζερ 1 είναι ένα μη επανδρωμένο διαπλανητικό διαστημόπλοιο που εκτοξεύτηκε 16 ημέρες μετά το Βόγιατζερ 2, στις 5 Σεπτεμβρίου 1977, από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ με προωθητικό σύστημα τον πύραυλο-φορέα Τιτάν IIIE-Κένταυρο. Η διαστημική του τροχιά ήταν έτσι προγραμματισμένη ώστε να πλησιάσει στον Ουρανό πολύ νωρίτερα από το δίδυμο Βόγιατζερ 2. Αρχικά το Βόγιατζερ 1 έφερε τον κωδικό Μάρινερ 11 και προοριζόταν να ενταχθεί στα πλαίσια του προγράμματος Μάρινερ. Στις 12 Σεπτεμβρίου 2013 η NASAανακοίνωσε ότι το Βόγιατζερ 1 είναι επισήμως το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα που φτάνει στο διαστρικό χώρο. Η είσοδος στο διαστρικό χώρο έγινε στις 25 Αυγούστου του 2012, όπως προέκυψε από την ανάλυση της πυκνότητας του πλάσματος.

Πού βρίσκεται σήμεραΕπεξεργασία

Τον Μάρτιο του 2019 το Βόγιατζερ 1 απείχε από τη Γη περίπου 21,7 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα ή 145 AU όντας το πιο απομακρυσμένο από τη Γη αντικείμενο ανθρώπινης κατασκευής. Η ταχύτητά του είναι περίπου 3,6 AU (ισοδυναμεί με 600 εκατομ. χλμ.) τον χρόνο εν συγκρίσει με τον Ήλιο. Δηλαδή σε σχέση με τον Ήλιο η ταχύτητά του είναι περίπου 17 χλμ. το δευτερόλεπτο. Όπως και το δίδυμό του (Βόγιατζερ 2), το Βόγιατζερ 1 μεταφέρει ένα δίσκο από χρυσάφι με ένα χαιρετισμό προς τα τυχόν νοήμονα όντα που, ίσως συναντήσει κάποτε το σκάφος. Ο δίσκος περιλαμβάνει ήχους, μουσική και 115 εικόνες από τον πλανήτη Γη.

Η αποστολή του Βόγιατζερ 1 εκτιμάται πώς θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2020 όταν πια η γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων με την οποία είναι εξοπλισμένο δε θα μπορεί να παράξει αρκετή ενέργεια για να τροφοδοτήσει κανένα όργανό του.^[2]

Η κίνηση των πλανητών

Η Κίνηση των Πλανητών αποτελεί ίσως το σημαντικότερο κεφάλαιο στην αστρονομική παρατήρηση μετά τον προσδιορισμό και την αναγνώρισή τους. Για την κίνηση των πλανητών αναπτύχθηκαν δύο θεωρίες το Γεωκεντρικό σύστημα και το Ηλιοκεντρικό σύστημα που ίσχυαν από τους χρόνους της ελληνικής αρχαιότητας.

Το Γεωκεντρικό σύστημα υποστηρίζει πως τόσο ο Ήλιος όσο και οι Πλανήτες κινούνταν γύρω από τη Γη η οποία και αποτελεί το κέντρο του σύμπαντος. Βασικός εκπρόσωπος αυτή της θεωρίας ήταν ο Κλαύδιος Πτολεμαίος. Το Ηλικοκεντρικό σύστημα υποστηρίζει ότι οι Πλανήτες μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η Γη, κινούνταν γύρω από τον Ήλιο. Θεμελιωτές αυτής της θεωρίας ήταν ο Πυθαγόρας και η σχολή του και κυριότερος εκπρόσωπός της ο Αρίσταρχος ο Σάμιος.

Σχεδόν 20 αιώνες αργότερα ο Πολωνός αστρονόμος Κοπέρνικος (1473-1543), μελετώντας τις θεωρίες του Αρίσταρχου καθώς και άλλων Ελλήνων "ηλιοκεντριστών", υποστήριξε θερμά την ορθότητα της αρχαίας ελληνικής ηλιοκεντρικής ιδέας και συνετέλεσε πράγματι στην εδραίωσή της. Για το λόγο αυτό επικράτησε για πολύ καιρό και η ονομασία κοπερνίκειο σύστημα για το ηλιοκεντρικό. Αξιοσημείωτο είναι πως σήμερα, 25 αιώνες μετά, ισχύουν και οι δύο θεωρίες. Η Ηλιοκεντρική θεωρία ως πραγματική και η Γεωκεντρική ως φαινομενική, που θα εξηγήσουμε πιο κάτω τι σημαίνει ο όρος αυτός.

Στην πραγματικότητα η κίνηση όλων των πλανητών είναι σύνθετη κίνηση: η περιστροφή τους (γύρω από τον άξονά τους) και η περιφορά τους (γύρω από τον Ήλιο), όπου και ακολουθούν την κίνηση αυτού πλέον ως "σύστημα" μέσα στον Γαλαξία.

Η περιστροφή των πλανητών γύρω από τον άξονά τους

Περιστροφή πλανητών

Όλοι οι Πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον νοητό άξονά τους. Περισσότερο βραδυκίνητοι είναι ο Ερμής και η Αφροδίτη των οποίων η περιστροφή διαρκεί πολλές δεκάδες ημέρες. Αντίθετα, η Γη και ο Άρης περιστρέφονται σε 24 ώρες. Όλοι όμως οι άλλοι πλανήτες εκτός από τον Πλούτωνα, παρά το τεράστιο μέγεθός τους περιστρέφονται ταχύτατα σε διάστημα μόλις 10 έως 15 ωρών. Εκτός της Αφροδίτης και του Ουρανού, που περιστρέφονται δεξιόστροφα (ανάδρομος φορά), όλοι οι άλλοι κινούνται περί του άξονά τους αριστερόστροφα (ορθή φορά), όπως επίσης και περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο.

Λόγω της ταχύτητας περιστροφής τους, οι πλανήτες δεν είναι σφαιρικά σώματα αλλά παρουσιάζουν τους πόλους του άξονα περιστροφής τους πεπιεσμένους και αντίθετα φαίνονται εξογκωμένοι στον ισημερινό τους προσδίδοντας έτσι την εικόνα μιας ελαφρά ελλειψοειδούς σφαίρας.

Οι άξονες περιστροφής των πλανητών παρουσιάζουν διάφορες κλίσεις, ως προς το επίπεδο της ακολουθούμενης τροχιάς τους γύρω από τον Ήλιο. Η κλίση αυτή έχει μεγάλη σπουδαιότητα διότι απ΄ αυτήν εξαρτώνται ο σχηματισμός και το εύρος των ζωνών (διακεκαυμένης ζώνης, εύκρατων και πολικών) στην επιφάνεια των πλανητών, οι διάφορες εποχές του έτους, καθώς και η διάρκεια της ημέρας στα διάφορα γεωγραφικά πλάτη, ιδιαίτερα της Γης, ανάλογα της εποχής του έτους.

Η περιφορά των πλανητών γύρω από τον Ήλιο

Περιφορά πλανητών

Όλοι οι πλανήτες εκτός από την περιστροφή γύρω από τον άξονά τους περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο σε ελλειπτικές τροχιές και κατά την ορθή φορά, δηλαδή από τα δεξιά προς τα αριστερά, ακολουθώντας τους νόμους του Κέπλερ. Κάθε πλήρης περιστροφή ονομάζεται έτος πλανήτη.

Φαινομενική κίνηση πλανητών

Με τον όρο φαινομενική κίνηση των πλανητών εννοούμε την κίνηση που παρατηρείται από τη Γη. Επειδή στην πραγματικότητα οι πλανήτες κινούνται γύρω από τον Ήλιο, το ίδο και οι Γη απλά με διαφορετική ταχύτητα, παρατηρώντας τους από τη Γη δημιουργείται το φαινόμενο διπλής κίνησης με ανάδρομη φορά. Δηλαδή άλλοτε προηγείται η Γη και άλλοτε ο πλανήτης. Λόγω της διπλής αυτής κίνησης των πλανητών ο χρόνος μεταξύ δύο διαδοχικών μεσουρανήσεων κάθε πλανήτη είναι άλλοτε μεγαλύτερος και άλλοτε μικρότερος των 24

Αστερισμoί

Αστερισμό ονομάζουμε το κάθε αυθαίρετο τμήμα της ουράνιας σφαίρας ή θόλου που περιέχει μια κάπως ξεχωριστή ομάδα άστρων. Αυτή η κατάτμηση στηρίχθηκε στα σχήματα που δημιουργούσαν οι πιο φωτεινοί αστέρες, στα οποία οι άνθρωποι διέκριναν ομοιότητες με ζώα (κυρίως), θεότητες και πράγματα του περιβάλλοντός τους. Οι αρχαιότεροι αστερισμοί ορίσθηκαν στην αρχαία Μεσοποταμία και υιοθετήθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι τους εμπλούτισαν με τη μυθολογία τους, και μας παρέδωσαν σχεδόν όλους τους αστερισμούς που είναι ορατοί από τα βόρεια γεωγραφικά πλάτη.

Οι δύσκολα ορατοί ή αόρατοι από την Ευρώπη νότιοι αστερισμοί, ορίσθηκαν από τους πρώτους Ευρωπαίους ναυτικούς που ταξίδεψαν στις νότιες θάλασσες, μετά την Αναγέννηση, γι' αυτό και έχουν ονόματα όχι μυθολογικά, αλλά πολλές φορές οργάνων ή εργαλείων του πλοίου, κρίσιμων κάποτε για την επιβίωσή τους, π.χ. Αντλία , Πυξίς.Οι 88 αυτοί αστερισμοί χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με το πως φαίνονται από το σημείο παρατήρησης (στη δική μας περίπτωση ο Ελληνικός γεωγραφικός χώρος) :Α)Τους αειφανείς που φαίνονται πάντοτε, δηλ. όλη την νύκτα, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου.Β)Τους αμφιφανείς ή ημιφανείς, που είναι 63 ( 23 Βόρειοι, 12 Ζωδιακοί και 28 Νότιοι ) και φαίνονται σε διάφορες εποχές του έτους και διάφορες ώρες.Γ)Τους αφανείς που βρίσκονται μονίμως στο Νότιο Ημισφαίριο και δεν φαίνονται ποτέ από την Ελλάδα.•Οι έξη αειφανείς αστερισμοί από την Ελλάδα είναι :1.Μεγάλη Άρκτος2.Μικρή Άρκτος3.Κασσιόπη4.Κηφέας5.Δράκων6.ΚαμηλοπάρδαληΟι έξι αυτοί αστερισμοί είναι πολύ σημαντικοί γιατί μας βοηθούν να εντοπίσουμε και τους υπόλοιπους αμφιφανείς αστερισμούς καθώς επίσης και να προσανατολιστούμε.

Λεπτομερής περιγραφή όλων των πλανητών

Το Ηλιακό σύστημα περιλαμβάνει τον Ήλιο και όλα τα αντικείμενα τα οποία κινούνται σε τροχιά γύρω από αυτόν μέσα στο πεδίο βαρύτητάς του, είτε περιστρεφόμενα άμεσα γύρω από αυτόν είτε κινούμενα σε τροχιές γύρω από άλλα σώματα, που κινούνται γύρω από τον Ήλιο. Ο Ήλιος είναι ένα μέσο άστρο και ζει περίπου για 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι μια φλεγόμενη σφαίρα, που εκτοξεύει ενέργεια θερμότητα και φωτεινότητα. Ο πυρήνας του μετατρέπει υδρογόνο σε ήλιο σε μια συνεχόμενη αντίδραση περίπου 15,7 εκατομμύρια βαθμών Κελσίου ενώ η πυρηνική σύμπτυξη στο εσωτερικό του ηλίου παράγει περίπου 4.000.000 τόνους μάζας ανά δευτερόλεπτο, ενέργεια η οποία διατηρεί την λαμπρότητα του.
ΕΡΜΗΣ:
Με απόσταση περίπου 70.000.000 χιλιόμετρα μακριά ο Ερμής είναι καψαλισμένος από την ακτινοβολία όσο κανένας άλλος πλανήτης. Πήρε το όνομα του από τον αγγελιαφόρο των Θεών. Ο Ερμής είναι ο μικρότερος και κοντινότερος στον ήλιο πλανήτη. Η επιφάνεια του είναι γεμάτη κρατήρες λόγω της τεράστιας βαρύτητας του Ηλίου η οποία προσελκύει μικρούς και μεγάλους βράχους προς το μέρος του Ερμή. Οι μετεωρίτες αυτοί διαμόρφωσαν έτσι την επιφάνεια του πριν από αμνημόνευτους χρόνους. Λόγω της μικρής του βαρύτητας δεν κατάφερε να κρατήσει την ατμόσφαιρά του
ΑΦΡΟΔΙΤΗ:
Επόμενη στη σειρά η Αφροδίτη, η δίδυμη αδερφή της Γης, με όνομα που προέρχεται από τη Θεά της ομορφιάς και προστάτιδα του έρωτα. Ένας άγονος πλανήτης με αποπνικτική ατμόσφαιρα. Πάνω από 90 φορές πιο πυκνή από της Γης και με θερμοκρασίες, που θα έλιωναν και μόλυβδο. Αποτελεί τον πιο θερμό πλανήτη, συχνά παρομοιάζεται με τη Γη λόγω μεγέθους καθώς είναι λίγο πιο μικρή απ’ αυτήν μόνο που η Αφροδίτη είναι μια κόλαση με συνθήκες πολύ εχθρικές. Συχνά ονόματα του πλανήτη είναι «Αυγερινός» και «Εωσφόρος»
ΓΗ:
Αποτελεί μια συμφωνία σχημάτων και χρωμάτων. Φαίνεται σαν πλανήτης χωρίς ζωή αλλά αν δούμε πιο κοντά φαίνεται η δουλειά του ανθρώπινου είδους. Τα 2/3 της επιφάνειάς της αποτελούνται από νερό και οι ωκεανοί της γεμάτοι ζωή. Η Γη είναι η μεγαλύτερη από τους εσωτερικούς πλανήτες, η ατμόσφαιρά της αποτελείται από 78% άζωτο, 21% οξυγόνο και 1% άλλα αέρια. Η απόλυτη ισορροπία για να ζούμε
και να αναπνέουμε. Πολλοί πλανήτες έχουν ατμόσφαιρα αλλά μόνο της Γης είναι βιώσιμη. Η ατμόσφαιρα της Γης, μας προστατεύει από εισερχόμενους μετεωρίτες οι οποίοι διασπώνται καθώς εισβάλλουν πριν καν προλάβουν να φτάσουν στο έδαφος.
ΑΡΗΣ:
Με μείον 100 βαθμούς Κελσίου πριν την ανατολή ο ουρανός στον Άρη εμφανίζεται ροζ από την σκόνη και την ομίχλη. Το μεσημέρι έχει καθαρό ουρανό και όσο πλησιάζει το βράδυ παγωμένα σύννεφα παγώνουν τον πλανήτη. Αυτός είναι ο κόκκινος πλανήτης, ο τέταρτος σε σειρά απόστασης από τον Ήλιο. Ο Άρης ίσως είναι ο επόμενος πλανήτης που θα κατακτήσει ο άνθρωπος. Σήμερα είναι ένας παγωμένος πλανήτης και το μόνο ορατό νερό βρίσκεται στους πόρους του. Η ατμόσφαιρα του αποτελείται από 95.3 % διοξείδιο του άνθρακα, 2.7% άζωτο και 6% αργό. Η μεγαλύτερη έκταση του αποτελείται από ερήμους, γεμάτες από ψιλή σκόνη οξειδίου του
ΔΙΑΣ:
Ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος μόνο που μπροστά στον ήλιο χάνει την μεγαλοπρέπειά του. Πήρε το όνομα του από τον Θεό Δία και είναι ένας γίγαντας αερίων. Στην επιφάνεια του παρατηρούμε διαφορετικές χρωματικές ζώνες. Οι άσπρες και κίτρινες ζώνες είναι υψηλά νέφη ενώ οι κόκκινες και καφέ ζώνες χαμηλότερα. Οι ζώνες κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις συνεχώς. Το χαρακτηριστικό του Δία είναι η μεγάλη κηλίδα του, τέσσερις φορές μεγαλύτερη από τη γη. Είναι ένας συνεχόμενος αντικυκλώνας που φαίνεται να μετακινείται αργά. Το χρώμα και ο χρόνος περιστροφής της μπορεί να διαφέρει με την πάροδο των χρόνων. Ακόμα και με το τηλεσκόπιο δεν έχουμε ορατότητα της επιφάνειάς του Δία. Η ατμόσφαιρα του έχει πλάτος πάνω από 5.000 χιλιόμετρα και περνώντας ανάμεσα από τα νέφη οι θερμοκρασίες φτάνουν από -130 έως -140 βαθμούς Κελσίου.
ΚΡΟΝΟΣ:
Κρόνος, ο άρχοντας των δαχτυλιδιών. Το όνομα του προέρχεται από τον Θεό της σοδειάς και των συγκομιδών. Είναι ο έκτος πλανήτης σε απόσταση από τον ήλιο και ο δεύτερος μεγαλύτερος. Είναι κι’ αυτός ένας αέριος πλανήτης με 7/10 της πυκνότητας του νερού. Όπως ο Δίας έτσι και ο Κρόνος δεν έχει σταθερή επιφάνεια μόνο στρώματα αερίων.
ΟΥΡΑΝΟΣ:
Ο έβδομος πλανήτης σε απόσταση από τον ήλιο. Με όνομα που προέρχεται από την αρχαία Θεότητα του Ουρανού, πατέρας του Κρόνου και του Δία. Μεγαλύτερο χαρακτηριστικό του είναι ότι ο άξονας περιστροφής γύρω από τον εαυτό του βρίσκεται σχεδόν πάνω από την εκλειπτική δίνοντας την εντύπωση ότι κυλά στην τροχιά του. Οι δακτύλιοι του είναι σκοτεινοί και στενοί. Εμφανισιακά δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό πέρα από τους δακτυλίους. Αυτό άλλαξε όταν ερεύνησαν τον πλανήτη με το τηλεσκόπιο Hubble το οποίο εμφάνισε κλιματικές αλλαγές και ροζ σύννεφα μεθανίου. Τα σύννεφα στην εξωτερική επιφάνεια έχουν -220 βαθμούς Κελσίου και κάτω απ’ αυτά υπάρχουν τέσσερις στρώσεις από σύννεφα. Οι δορυφόροι του Ουρανού είναι ονομασμένοι από χαρακτήρες του Γουίλιαμ Σαίξπηρ και του Αλεξάντερ Πόουπ και αυτοί είναι Oberon, Titania και Miranda.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ
Συμβολίζεται με την τρίαινα του θεού Ποσειδώνα. Είναι ο τελευταίος πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Έχει κι αυτός μια κηλίδα κοντά στο νότιο ημισφαίριο και μια μεγάλη σκοτεινή κηλίδα συγκρίσιμη με τη μεγάλη κηλίδα του Δία. Είναι επίσης αντικυκλώνας με αραιά σύννεφα στις άκρες. Όπως ο Ουρανός έτσι και ο Ποσειδώνας τα εξωτερικά νέφη του βρίσκονται στους -220 βαθμούς Κελσίου και οι στρώσεις είναι παρόμοιες. Χαρακτηριστικό του πλανήτη είναι τα εξαιρετικά δυναμικά συστήματα καταιγίδων με ταχύτητες που πετυχαίνουν σχεδόν υπερηχητική ροή.