Διαφορές μαύρης τρύπας με αστέρα νετρονίων

Αστέρας νετρονίων ονομάζεται η μία από τις τρεις μορφές των μόνιμων τελικών υπολειμμάτων της εξέλιξης ενός αστέρα:είναι το ένα είδος«αστρικού πτώματος»(τα άλλα δύο είναι ο λευκός νάνος και η μαύρη τρύπα).Ο αστέρας νετρονίων σχηματίζεται από τη βαρυτική κατάρρευση ενός αστέρα μεγάλης μάζας μετά μία έκρηξη υπερκαινοφανούς τύπου II.Οι αστέρες νετρονίων είναι πολύ μικροί για να ανιχνεύονται στον ουρανό ως άστρα,αλλά βρέθηκε ότι οι θεωρητικές τους ιδιότητες αντιστοιχούν με τις παρατηρούμενες ιδιότητες των ραδιοπηγών πάλσαρ,που ανακάλυψαν οι ραδιοαστρονόμοι το 1967,και έκτοτε ταυτίστηκαν με αυτές.Σε σχέση με τους λευκούς νάνους,οι αστέρες νετρονίων είναι πολύ πιο εξωτικά ουράνια σώματα.Ο μέσος αστέρας νετρονίων έχει μάζα ανάμεσα σε 1,35 και 2,1 ηλιακές μάζες,αλλά η ακτίνα του κυμαίνεται από 10 ως 20 χιλιόμετρα (όπως και οι λευκοί νάνοι, οι αστέρες νετρονίων συρρικνώνονται όταν αυξάνεται η μάζα τους).Επομένως ο όγκος του είναι τρισεκατομμύρια φορές μικρότερος από τον ηλιακό και άρα η μέση πυκνότητα της ύλης του κυμαίνεται από 8×1013 ως 2×1015 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό.Επειδή η τελική διάμετρος είναι πάρα πολύ μικρή,η γωνιακή ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται ο αστέρας νετρονίων είναι εξαιρετικά υψηλή,φθάνοντας τις δεκάδες περιστροφές το δευτερόλεπτο.Παρόμοια ιλιγγιώδης είναι και η ένταση του βαρυτικού πεδίου στην επιφάνειά του,200 δισεκατομμύρια ως 3 τρισεκατομμύρια φορές ισχυρότερη από αυτή στην επιφάνεια της Γης.Μέτρο αυτής της βαρύτητας είναι και η ταχύτητα διαφυγής,το μισό περίπου της ταχύτητας του φωτός.

Μαύρη τρύπα ονομάζεται το σημείο του χωροχρόνου,στο οποίο οι βαρυτικές δυνάμεις είναι τόσο μεγάλες,ώστε τίποτε -ούτε καν τα σωματίδια και η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία,πως το φως- να μην μπορεί να ξεφεύγει από αυτό.Μία μαύρη τρύπα είναι το σημείο εκείνο του διαστήματος, όπου κάποτε υπήρχε ο πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου,ένας πυρήνας που περιείχε περισσότερο υλικό από δυόμισι ηλιακές μάζες και ο οποίος,στην τελική φάση της εξέλιξης του άστρου,έχασε την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα,με αποτέλεσμα το υλικό του να καταρρεύσει και να συμπιεστεί περισσότερο ακόμα και από το υλικό ενός αστέρα νετρονίων.Η κρίσιμη ακτίνα όπου η ταχύτητα διαφυγής φτάνει την ταχύτητα του φωτός,δημιουργώντας έτσι μια μαύρη τρύπα, ονομάζεται ακτίνα Σβάρτσι η διαφορά μαύρης τρύπας με αστέρα νετρονίων είναι ότι ο αστέρας επειδή δεν μπορεί να αποκτήσει όση ηλιακή μάζα όσο μια μαύρη τρυπά δεν έχει τόσο μεγάλο βαρυτίκο πεδίο όσο μια μαύρη τρυπά και έτσι το φως μπορεί να ξεφύγει από το βαρυτίκο πεδίο του αστέρα που του επιτρέπει να είναι ορατός ειδικό εξοπλισμό.

Μια διαφορά μαύρης τρύπας με αστέρα νετρονίων που ανακάλυψα διαβάζοντας αυτές τις πληροφορίες είναι ότι ο αστέρας επειδή δεν μπορεί να αποκτήσει όση ηλιακή μάζα όσο μια μαύρη τρυπά δεν έχει τόσο μεγάλο βαρυτίκο πεδίο όσο μια μαύρη τρυπά και έτσι το φως μπορεί να ξεφύγει από το βαρυτίκο πεδίο του αστέρα που του επιτρέπει να είναι ορατός ειδικό εξοπλισμό

Σέλας

Το Σέλας είναι το φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που λαμβάνει μέρος στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης, αλλά και στις ατμόσφαιρες άλλων πλανητών. Ονομάζεται και Πολικό Σέλαςκαθώς παρατηρείται κυρίως στις πολικές περιοχές τόσο στο Βόρειο όσο και στο Νότιο Ημισφαίριο, αποκαλούμενο ανάλογα Βόρειο Σέλας και Νότιο Σέλας. Το φαινόμενο παρουσιάζει ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων, με αιφνίδιες εμφανίσεις και με γρήγορες σχετικά μεταμορφώσεις. Η εμφάνιση του Σέλαος, αν και πολύ σπάνια για παραμεσόγειες χώρες, κίνησε το ενδιαφέρον των ανθρώπων από την αρχαιότητα και ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες. Πρώτος επιστημονικά παρατηρητής του φαινομένου φέρεται ο Αριστοτέλης που πρέπει να είχε παρατηρήσει έντονα το φαινόμενο του Σέλαος κατά τη διάρκεια αίθριας νύκτας.Η φωτοβολία της ατμόσφαιρας, πάντα κατά τον Αριστοτέλη, δεν είναι ομοιογενής αλλά τα φάσματα του φαινομένου αυτού παρουσιάζουν χάσματα. Τέτοια φαινόμενα δημιουργούνται από τη σύγκρουση φορτισμένων σωματιδίων, κυρίως ηλεκτρονίων αλλά και πρωτονίων, προερχόμενα από το διάστημα που παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο της Γης.

Περιοχή 51

Η «Περιοχή 51» είναι το όνομα μιας στρατιωτικής βάσης που βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Νεβάδα, 133 χλμ. βορειοδυτικά του Λας Βέγκας. Οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στην δημιουργία του χάνονται στα βάθη των συρταριών των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Η πιο προφανής εξήγηση είχε να κάνει με την λειτουργία αυτού του χώρου ως βάσης εξέλιξης και δοκιμών των πιο πειραματικών και παράξενων σχεδίων της αμερικάνικης αεροπορίας. Τα διασταυρωμένα ιστορικά στοιχεία κάνουν λόγο ότι η περιοχή ξεκίνησε την λειτουργία της λίγα χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την κατασκευή ειδικών αεροσκαφών για κατασκοπευτικές αποστολές πάνω από την Ρωσία. Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου έγινε πολύ προσεκτικά, ενώ για πολλά χρόνια οι χαρτογράφοι δεν την συμπεριελάμβαναν σε κανέναν χάρτη. (Παρά το γεγονός ότι η βάση δεν έχει κηρυχθεί ως μυστική, όλες οι έρευνες και τα γεγονότα που αφορούν την περιοχή 51 είναι απόρρητες πληροφορίες (TS/SCI).Για την ολοκλήρωση της το 1947 λέγεται ότι δαπανήθηκε το αστρονομικό ποσό για την εποχή του 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων.
Η μεγάλη μυστικότητα γύρω από την περιοχή δεν άργησε να οδηγήσει στο χτίσιμο μιας παγκόσμιας παραφιλολογία γύρω από το τι πραγματικά συμβαίνει στα ενδότερα αυτής της μυστικής βάσης. Οι θεωρίες συνωμοσίας αποτέλεσαν βασικό συστατικό της ύπαρξης της Περιοχής 51 όλες αυτές τις δεκαετίες της λειτουργίας της, καθώς από την αρχή συνδέθηκε με τα UFO και κάθε είδους διαδόσεις και εικασίες περί επαφών των Αμερικανών με εξωγήινους και συνεργασία μαζί τους για την εξέλιξη νέων οπλικών συστημάτων. Η αρχή έγινε με την υπόθεση του Ρόσγουελ όπου σύμφωνα με τις δοξασίες συνετρίβη ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο, τα συντρίμμια του οποίου και το σώμα ενός εξωγήινου μεταφέρθηκαν στην Περιοχή 51 για εξέταση και μελέτη.

Πηγές
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%87%CE%AE_51)
https://www.protothema.gr/world/article/565455/oi-polloi-muthoi-kai-i-ligi-gnosti-alitheia-guro-apo-tin-mustiki-periohi-51

Αέριοι Πλανήτες

Δίας

O Δίας είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος σε διαστάσεις και μάζα. Είναι ο πέμπτος κατά σειρά πλανήτης ξεκινώντας από τον Ήλιο. Είναι ένας γίγαντας αερίων με μάζα δυόμισι φορές μεγαλύτερη του αθροίσματος της μάζας των υπόλοιπων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Ο Δίας, μαζί με τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, αναφέρονται ως αέριοι γίγαντες.

Ο Δίας αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, με το ένα τέταρτο της μάζας να είναι ήλιο. Μπορεί επίσης να έχει βραχώδη πυρήνα που αποτελείται από βαρύτερα στοιχεία. Λόγω της ταχείας περιστροφής του, το σχήμα του Δία είναι αυτό ενός πεπλατυσμένου σφαιροειδούς. Η εξωτερική ατμόσφαιρα είναι εμφανώς χωρισμένη σε διάφορες ζώνες σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη, με αποτέλεσμα  καταιγίδων κατά μήκος των ορίων αλληλεπίδρασής τους. Ένα σημαντικό αποτέλεσμα είναι η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, μια τεράστια καταιγίδα που είναι γνωστό ότι υπήρχε τουλάχιστον από τον 17ο αιώνα. Ο Δίας περιβάλλεται επίσης από τουλάχιστον 79 φεγγάρια, συμπεριλαμβανομένων των τεσσάρων μεγάλων φεγγαριών του Γαλιλαίου.

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AF%CE%B1%CF%82_(%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82)

Κρόνος

Ο Κρόνος είναι ο έκτος πλανήτης σε σχέση με την απόστασή του από τον Ήλιο και ο δεύτερος σε μέγεθος του Ηλιακού συστήματος μετά τον Δία και ανήκει και αυτός  στους λεγόμενους γίγαντες αερίων.

Λόγω της μεγάλης μάζας του Κρόνου και της μεγάλης βαρύτητας, οι συνθήκες που παράγονται στον Κρόνο είναι ακραίες. Το εσωτερικό του Κρόνου πιθανώς αποτελείται από έναν στερεό πυρήνα σιδήρου, νικελίου, πυριτίου και ενώσεις οξυγόνου.

Η προέλευση των δακτυλίων του δεν είναι πλήρως γνωστή. Πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν από μεγάλους δορυφόρους  που περιστρέφονταν γύρω από τον πλανήτη και θρυμματίστηκαν από την πρόσκρουσή τους με κομήτες και μετεωροειδείς. Η σύνθεση των δακτυλίων αφορά κυρίως σημαντικές ποσότητες πάγου νερού. Κομμάτια πάγου δείχνουν να περιστρέφονται μαζί με θραύσματα μετάλλων, κόκκους σκόνης και κομμάτια βράχων.

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82_(%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82)

Ουρανός

Ο Ουρανός είναι ένας μεγάλος πλανήτης, ένας από τους τέσσερις γίγαντες αερίων του ηλιακού μας συστήματος, αλλά στη δομή μοιάζει περισσότερο με τον Ποσειδώνα, παρά με τον Δία ή τον Κρόνο. Όλοι οι δακτύλιοι και οι δορυφόροι του βρίσκονται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο. Έχει έναν πετρώδη πυρήνα, στο μέγεθος της Γης, που καλύπτεται από έναν βαθύ ωκεανό νερού και αμμωνίας, ο οποίος περιβάλλεται από μια ατμόσφαιρα που αποτελείται από υδρογόνο, ήλιο και μεθάνιο.

Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τον Ουρανό από όλους τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος είναι ο άξονας περιστροφής γύρω από τον εαυτό του γιατί μοιάζει σαν να "κυλά" πάνω στην τροχιά του.

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_(%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82)

Ποσειδώνας

Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος, κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο μοιάζει με πράσινο δίσκο. Ο Ποσειδώνας ήταν ο πρώτος πλανήτης που βρέθηκε σύμφωνα με μαθηματική πρόβλεψη και όχι από εμπειρικές παρατηρήσεις.

Το εσωτερικό του Ποσειδώνα, όπως και του Ουρανού, αποτελείται κυρίως από πάγο και βράχους. Ίχνη μεθανίου στις εξώτερες περιοχές του πλανήτη ευθύνονται εν μέρει για την μπλε εμφάνιση του πλανήτη.

Λόγω της μεγάλης απόστασης από τον Ήλιο, η εξωτερική ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι ένα από τα πιο κρύα μέρη στο ηλιακό σύστημα.

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82_(%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82)

Εξωγηίνη ζώη και ανακαλύψεις πλανητών

•Ως εξωγήινη ονομάζεται η ζωή η οποία δεν προέρχεται από τη Γη. Αυτή η -προς το παρόν- υποθετική μορφή ζωής μπορεί να ποικίλλει από απλές μορφές που μοιάζουν με τα βακτήρια έως όντα με πολιτισμούς πολύ πιο εξελιγμένους από τον ανθρώπινο.Αν και πολλοί επιστήμονες θεωρούν ότι η εξωγήινη ζωή υπάρχει,δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής  αποδείξεις για την ύπαρξη της.Οι περισσότεροι αστροφυσικοί και αστρονόμοι είναι σίγουροι για την  ύπαρξη εξωγηινων.Θεωρείται αρκετά πιθανό πως υπάρχει ζωή κάπου στο διάστημα.Ακόμη και ο διάσημος επιστήμονας Στίβεν Χόκινγκ πιστεύει ότι υπάρχουν εξωγήινοι.
Η επιστήμη που μελετάει την εξωγήινη ζωή είναι η εξωβιολογία, που αποτελεί κλάδο της αστροβιολογίας.Από τα μέσα του 20ού αιώνα διεξάγεται συνεχής έρευνα για τυχόν σημάδια εξωγήινων πολιτισμών, με ραδιοτηλεσκόπια, τα οποία μπορούν να ανιχνεύσουν πιθανά εξωγήινα σήματα και τηλεσκόπια που ερευνούν για πιθανώς κατοικήσιμους εξωηλιακούς πλανήτες.Η εξωγήινη ζωή έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη μυθοπλασία της επιστημονικής φαντασίας.Με την πάροδο των ετών, τα έργα επιστημονικής φαντασίας,ιδίως με την επιρροή των κινηματογραφικών ταινιών επιστημονικής φαντασίας,αύξησαν το ενδιαφέρον του κοινού για την πιθανότητα ύπαρξης της εξωγήινης ζωής. Όσον αφορά την πιθανή επαφή με εξωγήινους,κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να επιδιωχθεί, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι ίσως είναι επικίνδυνο να προσελκύσουμε την προσοχή κάποιου εξωγήινου είδους στη Γη.

Ερευνητές από το κρατικό πανεπιστήμιο της Αριζόνα έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα. Η μελέτη τους, που παρουσιάστηκε στο Όστιν στο επιστημονικό συνέδριο AAAS, έδειξε σαφώς ότι οι περισσότεροι βλέπουν θετικά την ενδεχόμενη επαφή με ζωή στο διάστημα.
•Ακολουθούν ορισμένες ανακαλύψεις που ξεχώρισαν για την ιδιομορφία τους και ήρθαν να εμπλουτίσουν τη φαντασία μας για τους κόσμους που βρίσκονται «εκεί έξω» και μας περιμένουν, όπως τους κατέγραψε το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
1. Μια παγωμένη γειτονική υπερ-Γη: Ένας παγωμένος εξωπλανήτης (Barnard's Star b) που κινείται γύρω από το κοντινό αχνό άστρο του Μπάρναρντ σε απόσταση περίπου έξι ετών φωτός, έχει μάζα υπερτριπλάσια της Γης και θερμοκρασία μείον 170 βαθμών Κελσίου. Είναι ο δεύτερος κοντινότερος εξωπλανήτης, μετά τον Proxima b.Όμως το άστρο του Μπάρναρντ πλησιάζει συνεχώς τη Γη και εκτιμάται ότι σε 10.000 χρόνια θα είναι πλέον αυτό (και μαζί ο εξωπλανήτης του) το πιο κοντινό στο δικό μας πλανήτη και όχι ο Άλφα του Κενταύρο
2. Ο εξωπλανήτης που εξαερώνεται:Το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο TESS της NASA βρήκε τον πρώτο του εξωπλανήτη, μια υπερ-Γη που φαίνεται σταδιακά να εξατμίζεται από τη μεγάλη θερμότητα που δέχεται από το μητρικό άστρο. Ο πλανήτης Pi Mensae c, που έχει διάμετρο διπλάσια της Γης και πενταπλάσια μάζα, κινείται σε απόσταση σχεδόν 60 ετών φωτός από τη Γη, γύρω από το άστρο Pi Mensae, όπου είχε ήδη βρεθεί παλαιότερα ένας άλλος αέριος γίγαντας εξωπλανήτης. Ο Pi Mensae c πιθανώς έχει βραχώδη πυρήνα και μεγάλη ατμόσφαιρα από υδρογόνο και ήλιο, η οποία σταδιακά εξαφανίζεται λόγω της έντονης αστρικής ακτινοβολίας, ενώ δεν αποκλείεται να έχει και νερό.

Πηγές

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7_%CE%B6%CF%89%CE%AE
https://www.cnn.gr/news/kosmos/story/118139/ti-tha-symvei-ean-anakalypsoyme-exogiini-zoi-sto-diastima
https://www.newsbomb.gr/tags/tag/39389/exwghinh-zwh

Short version του Big Bang

Η Μεγάλη Έκρηξη (αγγ: Big Bang, Μπιγκ Μπανγκ) είναι κοσμολογική θεωρία σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση,πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.Μια απίστευτη έκρηξη,θερμοκρασίας τρισεκατομμυρίων βαθμών και απείρως πυκνή,δημιούργησε όχι μόνο τα θεμελιώδη υποατομικά σωματίδια και από εκεί την υπόλοιπη ύλη,αλλά και τον ίδιο τον χώρο και χρόνο.Οι θεωρίες της κοσμολογίας συνδυασμένες με τις παρατηρήσεις των αστρονόμων επέτρεψαν στους κοσμολόγους να αναδημιουργήσουν την αρχέγονη χρονολογία των γεγονότων,γνωστών ως Μεγάλη Έκρηξη.
Οι αποψεις για την δημιουργια του συμπαντος διίστανται καθως επιστημονες και πιστοί του θεού έχουν διαφορετικές απόψεις.Σύμφωνα με τον Stephen Hawking τίποτα δεν υπήρχε πριν το big bang,διότι δεν υπήρχε καν ο χρόνος!Ο γνωστός επιστήμονας δηλώνει άθεος και σημειώνει ότι κανένας θεός δεν διευθύνει το σύμπαν.Κατά τον Hawking η εξήγηση για το πως δημιουργήθηκε η απεραντοσύνη δίνεται μέσα από την κβαντική μηχανική.
Από την άλλη πλεύρα οι πιστοί της Εκκλησίας θέλουν το σύμπαν να εχει δημιουργηθεί από τον Θεό.«Το Σύμπαν δεν είναι αποτέλεσμα τυχαίας διεργασίας,όπως θέλουν μερικοί να σας πείσουν», είπε ο παπάς Βενέδικτος.Συλλογιζόμενοι το Σύμπαν, προσκαλούμαστε να διαβάσουμε κάτι βαθύτερο σε αυτή την ιστορία:την σοφία του Δημιουργού και την ανεξάντλητη δημιουργικότητα του Θεού

Πηγές:https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7_%CE%88%CE%BA%CF%81%CE%B7%CE%BE%CE%B7
http://physics4u.gr/blog/2016/04/17/%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-big-bang/
//www.tovima.gr/2011/01/07/society/b-papas-benediktos-b-br-o-theos-ekane-to-big-bang/

H θεωρία του big bang

Θεωρία του Big Bang
Με τον όρο Big Bang οι επιστήμονες δεν εννοούν κάποια έκρηξη,αλλά ταχύτατη διαστολή,η οποία ξεκίνησε πριν από 13.8 δισεκατομμύρια χρόνια.
Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα,οι αστρονόμοι πίστευαν πως ο γαλαξίας μας είναι ο μοναδικός γαλαξίας σε όλο το σύμπαν.Αυτή τη θεωρία «γκρέμισε» ο Edwin Hubble το 1920.Ο Hubble,έχοντας στην κατοχή του ένα από τα προηγμένα τηλεσκόπια της εποχής του,παρατηρούσε κάποια αντικείμενα και μελετούσε την απόσταση τους για να τα εντάξει στο νεφέλωμα της Ανδρομέδας.
Παρατηρώντας αυτό το νεφέλωμα,συμπέρανε πως βρίσκεται πολύ μακριά για να ανήκει στον δικό μας γαλαξία. Αφού συμπέρανε πως το σύμπαν αποτελείται από γαλαξίες σαν τον δικό μας μετονόμασε το νεφέλωμα της Ανδρομέδας σε γαλαξία της Ανδρομέδας.
Ο Hubble αρχικά χρησιμοποίησε το φαινόμενο Doppler της φυσικής και αφού παρατήρησε προσεκτικά άλλους γαλαξίες, είδε πως το χρώμα τους αλλάζει προς το κόκκινο.Έτσι διαπίστωσε πως όλοι οι γαλαξίες απομακρύνονται από εμάς.Ακόμη έκανε μια πιο σπουδαία παρατήρηση που είναι γνωστή ως νόμος του Hubble.Ο νόμος του Hubble λέει το εξής:Όσο πιο μακριά βρίσκεται ένας γαλαξίας τόσο ταχύτερα απομακρύνεται. Άρα το σύμπαν διαστέλλεται.
Τώρα που ξέρουμε πως το σύμπαν διαστέλλεται,τι θα βλέπαμε αν γυρίζαμε τον χρόνο προς τα πίσω?
Θα βλέπαμε όλους τους γαλαξίες αντί να απομακρύνονται να έρχονται ολοένα και πιο κοντά μέχρι που θα συγκεντρώνονταν όλοι στο ίδιο σημείο γνωστό ως μοναδικότητα, αυτό το σημείο έχει πολύ υψηλή θερμοκρασία και άπειρη πυκνότητα.Στα πρώτα 380.000 Χρόνια της ύπαρξης του σύμπαντος η ύλη ήταν υπερβολικά πυκνή και τα ελευθέρα ηλεκτρόνια δεν επέτρεπαν στο φως να ταξιδέψει. Αργότερα,όταν τα ηλεκτρόνια εγκλωβίστηκαν από πυρήνες ατόμων,το παγιδευμένο φως μπόρεσε να δραπετεύσει.Το 1964 Αυτό το φως ανιχνεύτηκε και ονομάστηκε μικροκυματική ακτινοβολία υπόβαθρου.Με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώσαμε την θεωρία του Big Bang.

FUN FACT:Το φως αυτό εξαπλώνεται Ακόμα,ως ατμοσφαιρικά παράσιτα.Αυτά τα ατμοσφαιρικά
παράσιτα τα λαμβάνει η τηλεοπτική κεραία…και εμφανίζονται στην τηλεόραση σαν παράσιτα.

Φαινόμενο Doppler: Όταν μια φωτεινή πηγή απομακρύνεται από εμάς το χρώμα της αλλάζει προς το κόκκινο, και όταν μια φωτεινή πηγή μας πλησιάζει το χρώμα της αλλάζει προς το μπλε.

(πηγές: https://youtu.be/0zyWy9JPPtc)

Ηλιακό σύστημα

Το ηλιακό μας σύστημα απαρτίζεται από τον ήλιο (κεντρικός αστέρας) τους 8 

πλανήτες,(4 εσωτερικούς ή πετρώδεις:Ερμής,Αφροδίτη,Γη και Άρης και 4 εξωτερικούς:Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας),τους περίπου 168 δορυφόρους τους,την ζώνη των αστεροειδών,πλήθος μετεωριτών,κομητών και 5 νάνους πλανήτες, τον Πλούτωνα,την Έριδα,την Δήμητρα και είναι ένα από τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια συστήματα του γαλαξία μας.Ο πλούτωνας από το 2006 έπαψε να θεωρείται επισήμως πλανήτης του Ηλιακού συστήματος, αλλά πλανήτης νάνος που ανήκει στη Ζώνη του Κάιπερ. Αυτή η άποψη ενισχύθηκε τα τελευταία χρόνια με την ανακάλυψη σωμάτων πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα που είναι παρόμοια ή και μεγαλύτερα σε μέγεθος από αυτόν.O ήλιος μας,ένας τυπικός αστέρας μικρού μεγέθους, αποτελεί το 99.86% της συνολικής μάζας του ηλιακού συστήματος,ενώ το 0.14%καταλαμβάνεται από όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα (πλανήτες,δορυφόροι,αστεροειδείς,μετεωρίτες και διαπλανητική ύλη), τα οποία ταξιδεύουν σε σχεδόν κυκλικές(ελλειπτικές)τροχιές γύρω από τον ήλιο.

Εκτός από τον ήλιο και τους 4 πετρώδεις πλανήτες και μεταξύ Άρη και Δία 

συναντάμε την κύρια ζώνη των αστεροειδών που περιέχει αντικείμενα μεγέθους από 1 μέχρι 1000 χλμ.Πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα και μεταξύ 30 και 55 περίπου αστρονομικών μονάδων(μία αστρονομική μονάδα ισούται με 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα)υπάρχει μία περιοχή που φιλοξενεί ένα μεγάλο πλήθος αντικειμένων με μεγέθη μεγαλύτερα των 100 χλμ καθώς και έναν μεγάλο αριθμό κομητών και ονομάζεται ζώνη Kuiper.Τέλος, πέρα από την ζώνη αυτή υπάρχει ένας πραγματικά τεράστιος αριθμός(~ 10 δισεκατομμύρια)κομητών(νέφος Oort)που κινούνται σε πολύ ελλειπτικές τροχιές γύρω από τον ήλιο και βρίσκονται σε μία σφαίρα διαμέτρου περίπου 100,000 αστρονομικών μονάδων (AU),δηλαδή 2 ετών φωτός(~ 20 τρισεκατομμύρια χλμ). Αυτό είναι και το ανώτατο όριο του ηλιακού μας συστήματος, δηλαδή το σημείο εκείνο όπου σταματά η ηλεκτρομαγνητική και η βαρυτική επιρροή του ήλιου μας.