Ο ερώτας είναι η ζωηρή έλξη μεταξύ δύο προσώπων,η οποία συνήθως σχετίζεται με την επιθυμία για συνουσία.Θεωρείται το ισχυρότερο συναίσθημα έλξης μεταξύ δύο προσώπων ή ζώων.Συμβάλλει στη διαιώνιση των ειδών και την αναπαραγωγή.
Η αντίληψη του τι είναι ο έρωτας διαφέρει ανάμεσα στους λαούς.Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο έρωτας ήταν ένα συναίσθημα άγριο,τίποτα το πνευματικό,και στρεφόταν γύρω από την εξωτερική ομορφιά της γυναίκας με τελικό σκοπό την ηδονή και την τεκνοποίηση.Συνήθως,στον έρωτα συμπεριλαμβανόταν και η εγκατάλειψη της ερωμένης.Με την έλευση του χριστιανισμού,η θέση της γυναίκας βελτιώθηκε και σε πολλούς θρύλους της Βόρειας Ευρώττης παρατηρείται ο λεγόμενος ιπποτικός έρωτας.Από αυτή την έννοια ,μετά το τέλος του Μεσαίωνα προήλθε ο ρομαντικός έρωτας.Μια παρερμήνευση αυτού του έρωτα ήταν ο πλατωνικός έρωτας,η αγνή αγάπη που δεν αποσκοπεί στη σαρκική ηδονή.
Άλλο είναι ο έρωτας και άλλο η σεξουαλικότητα για την εκκλησία.Ο έρωτας έχει ενοχοποιηθεί και αυτό ωφείλεται στο γεγονός ότι ο έρωτας έχει ταυτιστεί με τη σεξουαλικότητα.Κι αφού η σεξουαλικότητα αποτελεί μία απο τις μεταπτωτικές κληρονομιές του ανθρώπου,τότε ο έρωτας είναι αμαρτία.Αυτό το τελευταίο,το ότι ο έρωτας είναι αμαρτία,έχει καλλιεργηθεί επιμελώς και εξακολουθεί να καλλιεργείται και στις μέρες νας,είτε από ισχυρή καταπίεση των ανθρώπινων συναισθημάτων.
Στην πραγματικότητα,η Εκκλησία τιμά αφάνταστα τον έρωτα και τον γαμό και μόνο σε αυτή τη βάση μπορεί κάποιος να καταλάβει τις απαγορεύσεις της.Ουσιαστικά πρόκειται για μέτρα προστασίας αυτών των θεϊκών δώρων,όπως κάποιος προστατεύει τη φλόγα του κεριού του να μην σβήσει ο άνεμος,ή όπως υποβάλλεται σε στερήσεις ο αθλητής προκειμένου να γευθεί τη χαρά της νικής.Το αρχικό κεφάλαιο του έρωτα χρειάζεται να αυξηθεί και να μεταμορφωθεί,όχι να αναλωθεί απερίσκεπτα όπως συχνά συμβαίνει.
Από την άλλη,είναι γεγονός ότι διάφορα μέλη της Εκκλησίας δυστυχώς δεν συμμερίζονται τη ζωηφόρο θεολογία της,είτε απο άγνοια είτε για διάφορους προσωπικούς λόγους.Γονείς που βασανίζονται απο τον πουριτανισμό τους και δεν χαρήκαν τον έρωτα ως δώρο του θέου,κληρικοί και κατηχητές που δεν διδάχθηκαν σωστά την αλήθεια ή που παρανόησαν την ορθόδοξη άσκηση,όλοι αυτοί συμβάλλουμε συχνά στην αποξένωση του σημερινού ανθρώπου άπο την εκκλησιαστική ζωή,άφου τον εξωθούμε να τη βλέπει σαν τον θεματοφύλακα του.
Η ανθρώμινη άγαπη μας εκπαιδεύει για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε και το θέο κι η αγάπη στο θέο πάλι μας βοήθα να αγαπήσουμε σωστά τους ανθρώπους
Αν όμως δεν καταφέρουμε να αγαπήσουμε τους συνανθρώπους μας και πρώτα απο ολα την /τον σύντροφο μας,τα παιδιά μας,τους γονείς μας κλπ,τότε δεν θα μπορέσουμε να αγαπησουμε και το θέο.Γι αυτό ο Χριστός βάζει σαν κριτήριο για την αγάπη,που δείχνουμε σε αυτόν,την αγάπη που δείχνουμε στους συνανθρώπους μας.
Η αντίληψη του τι είναι ο έρωτας διαφέρει ανάμεσα στους λαούς.Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο έρωτας ήταν ένα συναίσθημα άγριο,τίποτα το πνευματικό,και στρεφόταν γύρω από την εξωτερική ομορφιά της γυναίκας με τελικό σκοπό την ηδονή και την τεκνοποίηση.Συνήθως,στον έρωτα συμπεριλαμβανόταν και η εγκατάλειψη της ερωμένης.Με την έλευση του χριστιανισμού,η θέση της γυναίκας βελτιώθηκε και σε πολλούς θρύλους της Βόρειας Ευρώττης παρατηρείται ο λεγόμενος ιπποτικός έρωτας.Από αυτή την έννοια ,μετά το τέλος του Μεσαίωνα προήλθε ο ρομαντικός έρωτας.Μια παρερμήνευση αυτού του έρωτα ήταν ο πλατωνικός έρωτας,η αγνή αγάπη που δεν αποσκοπεί στη σαρκική ηδονή.
Άλλο είναι ο έρωτας και άλλο η σεξουαλικότητα για την εκκλησία.Ο έρωτας έχει ενοχοποιηθεί και αυτό ωφείλεται στο γεγονός ότι ο έρωτας έχει ταυτιστεί με τη σεξουαλικότητα.Κι αφού η σεξουαλικότητα αποτελεί μία απο τις μεταπτωτικές κληρονομιές του ανθρώπου,τότε ο έρωτας είναι αμαρτία.Αυτό το τελευταίο,το ότι ο έρωτας είναι αμαρτία,έχει καλλιεργηθεί επιμελώς και εξακολουθεί να καλλιεργείται και στις μέρες νας,είτε από ισχυρή καταπίεση των ανθρώπινων συναισθημάτων.
Στην πραγματικότητα,η Εκκλησία τιμά αφάνταστα τον έρωτα και τον γαμό και μόνο σε αυτή τη βάση μπορεί κάποιος να καταλάβει τις απαγορεύσεις της.Ουσιαστικά πρόκειται για μέτρα προστασίας αυτών των θεϊκών δώρων,όπως κάποιος προστατεύει τη φλόγα του κεριού του να μην σβήσει ο άνεμος,ή όπως υποβάλλεται σε στερήσεις ο αθλητής προκειμένου να γευθεί τη χαρά της νικής.Το αρχικό κεφάλαιο του έρωτα χρειάζεται να αυξηθεί και να μεταμορφωθεί,όχι να αναλωθεί απερίσκεπτα όπως συχνά συμβαίνει.
Από την άλλη,είναι γεγονός ότι διάφορα μέλη της Εκκλησίας δυστυχώς δεν συμμερίζονται τη ζωηφόρο θεολογία της,είτε απο άγνοια είτε για διάφορους προσωπικούς λόγους.Γονείς που βασανίζονται απο τον πουριτανισμό τους και δεν χαρήκαν τον έρωτα ως δώρο του θέου,κληρικοί και κατηχητές που δεν διδάχθηκαν σωστά την αλήθεια ή που παρανόησαν την ορθόδοξη άσκηση,όλοι αυτοί συμβάλλουμε συχνά στην αποξένωση του σημερινού ανθρώπου άπο την εκκλησιαστική ζωή,άφου τον εξωθούμε να τη βλέπει σαν τον θεματοφύλακα του.
Η ανθρώμινη άγαπη μας εκπαιδεύει για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε και το θέο κι η αγάπη στο θέο πάλι μας βοήθα να αγαπήσουμε σωστά τους ανθρώπους
Αν όμως δεν καταφέρουμε να αγαπήσουμε τους συνανθρώπους μας και πρώτα απο ολα την /τον σύντροφο μας,τα παιδιά μας,τους γονείς μας κλπ,τότε δεν θα μπορέσουμε να αγαπησουμε και το θέο.Γι αυτό ο Χριστός βάζει σαν κριτήριο για την αγάπη,που δείχνουμε σε αυτόν,την αγάπη που δείχνουμε στους συνανθρώπους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου